தண்டனையா அல்லது மறைந்திருக்கும் ஆசீர்வாதமா?

சில மாதங்களுக்கு முன்பு, எனக்குக் கடுமையான தொண்டை நோய்த்தொற்று (குரல்வளை அழற்சி - laryngitis) ஏற்பட்டது. நான் தொடர்ந்து இருமிக் கொண்டே இருந்தேன், என் தொண்டை மிகவும் புண்ணாக இருந்தது. வலி குறையும் வரை பல நாட்கள் படுக்கையில் இருக்க வேண்டியதாயிற்று.

பேசுவது மிகவும் வேதனையாக இருந்ததால், அந்த நாட்களை நான் பெரும்பாலும் மௌனமாகவே கழித்தேன். பேச முடியாமல் இருப்பது ஒரு தொல்லையாக இருந்தாலும், வெளிப்படையாகச் சொல்லப் போனால், அது மிகவும் இனிமையாகவும் அமைதியாகவும் இருந்தது.

லூக்கா1 ல், ஆசாரியனாகிய சகரியா எப்படி ஊமையாக இருக்க நேரிட்டது என்பதை நாம் வாசிக்கலாம்.

ஏனென்றால், சகரியாவுக்குத் தோன்றிய காபிரியேல் தூதன், பல வருடங்கள் கருத்தரிக்காமல் இருந்த அவருக்கும் அவர் மனைவி எலிசபெத்துக்கும் இறுதியாக ஒரு குழந்தை பிறக்கும் என்று சொன்னதை அவர் நம்பவில்லை. "சகரியா தேவதூதனை நோக்கி: இதை நான் எதினால் அறிவேன்; நான் கிழவனாயிருக்கிறேன், என் மனைவியும் வயதுசென்றவளாயிருக்கிறாளே என்றான்" (லூக்கா 1:18).

அதற்கு காபிரியேல் பதிலளித்தார்:

"தகுந்தகாலத்திலே நிறைவேறப்போகுகிற என் வார்த்தைகளை நீ விசுவாசியாதபடியினால் இவைகள் சம்பவிக்கும் நாள்மட்டும் நீ பேசக்கூடாமல் ஊமையாயிருப்பாய்." – லூக்கா 1:20

ஒரு சாதாரண கேள்விக்காக ஒன்பது மாதங்கள் மௌனம் என்பது கடுமையான தண்டனையாகத் தோன்றுகிறது. 😳 இந்தக் கேள்வியைக் கேட்டதற்காகச் சகரியாவைக் குறை சொல்ல முடியாது; அவருடைய மனைவி கருத்தரிக்க முடியாத வயதில் இருந்தார், மேலும் அவர்கள் பல வருடங்களாக ஒரு குழந்தைக்காக ஜெபித்துக் கொண்டிருந்தனர்.

சகரியா சாராவைப் போலச் சந்தேகத்துடன் சிரிக்கவில்லை (ஆதியாகமம் 18:12), அவர் எரியும் புதரின் முன் மோசேயைப் போலத் தேவனுடன் பேரம் பேசவில்லை (யாத்திராகமம் 4:13), அவர் கிதியோனைப் போல ஒரு அடையாளத்தைக் கேட்கவில்லை (நியாயாதிபதிகள் 6:17), மேலும் ஒரு சில வசனங்களுக்குப் பிறகு (லூக்கா 1:34) காபிரியேலிடம் இதேபோன்ற கேள்வியைக் கேட்கும் மரியாளும் கூட இத்தகைய தண்டனையைப் பெறவில்லை.

சகரியாவின் மௌனம் ஒரு தண்டனையாக இல்லாமல், மாறாக வந்த ஆசீர்வாதமாக இருந்திருக்கலாம் என்று நினைக்க முடியுமா? 🤔

வேதாகமத்தில் மௌனம் ஒருபோதும் கெட்ட காரியமாக இருக்கவில்லை: மாறாக, அது விரும்பத்தக்க ஒரு நல்லொழுக்கமாகவும், வளர்க்கப்பட வேண்டிய ஒரு பழக்கமாகவும் இருக்கிறது:

• நீங்கள் அமர்ந்திருந்து, நானே தேவனென்று அறிந்துகொள்ளுங்கள் – சங்கீதம் 46:10
• கர்த்தரோவென்றால், தமது பரிசுத்த ஆலயத்தில் இருக்கிறார்; பூமியெல்லாம் அவருக்கு முன்பாக மௌனமாயிருக்கக்கடவது. – ஆபகூக் 2:20
• நீங்கள் மனந்திரும்பி அமர்ந்திருந்தால் இரட்சிக்கப்படுவீர்கள்; அமரிக்கையும் நம்பிக்கையுமே உங்கள் பெலனாயிருக்கும் – ஏசாயா 30:15

ஒருவேளை சகரியாவின் இந்தக் கடினமான நிலைமை உண்மையில் ஒரு வரமாக இருந்திருக்கலாம், அது அவரை விசுவாசத்திலும் தேவனை நம்புவதிலும் வளர அனுமதித்திருக்கலாம்.

நாம் இந்தப் புதிய ஆண்டில் நுழையும்போது, ​​நம் சொந்த வாழ்க்கையில் இன்னும் கொஞ்சம் மௌனத்தைப் பழக்கப்படுத்துவது ஒரு நல்ல யோசனை.